زندگي نامه دانشجوى شهيد سيد غفور هزاوه‏اى

شهيد سيد غفور هزاوه‏اى در سال 1345 در خانواده‏اى مذهبى در شهرستان اردبيل چشم به جهان گشود. با تفأل به قرآن او را غفور نام نهادند و از همان كودكى تحت تربيت پدر بزرگوارش قرار گرفت. دوران ابتدايى تحصيل خود را با موفقيت پشت سر گذاشت و چون در سال هاى قبل از پيروزى انقلاب سن و سالى نداشت، چندان در متن حوادث قرار نگرفت. از نظر اخلاقى بسيار كم حرف بود و به مادرش بسيار عشق مى‏ورزيد.

 پدر شهيد نقل مى‏كند كه براى اينكه شهيد را امتحان كنم به او گفتم كه بايد به صحرا بروى و در مزرعه كار كنى و او بدون چون و چرا پذيرفت. روز ديگر گفتم: يك گونى زغال خريده‏ام و در بازار است، دوست دارم به دوش بگيرى و در حالى كه پا برهنه هستى به بازار بروى، و او گفت اطاعت مى‏كنم و رفت. مقدار زيادى دنبالش رفتم، بعد صدايش كردم و گفتم: نمى‏خواهد بروى من فقط مى‏خواستم تو را از منيّت خالى كنم تا غرور تو را نگيرد.

رفتن به جبهه را يك تكليف مى‏دانست و معتقد بود كه فقط بايد رضاى خدا را در نظر گرفت وحتى شكست و پيروزى مهم نيست و نبايد جبهه‏ها را خالى گذاشت. در همان سال ها بود كه در كنكور سراسرى شركت كرد و در رشته تاريخ دانشگاه فردوسى مشهد پذيرفته شد.

شهيد سيد غفور هزاوه‏ايى در تاريخ 21/10/65  در عمليات كربلاى، منطقه شلمچه و در سن 20 سالگى بر اثر اصابت تركش به فك و گردن و در حالى كه سر مباركش از بدنش جدا شده بود، به آرزوى ديرينه خود كه شهادت بود رسيد.