در تک و پاتک های در حال وقوع ناگهان مجروح شدم. کمی خودم را باخته بودم ! چون اصابت ترکش، حاکی از قطع شدن عضوی بود. پایم را تکان دادم دیدم پا قطع نشده است. نگران از اینکه نکند پا قطع شود و.........  بعد از پانسمان اولیه سوار بر ماشین شدیم. شرایط غرب کشور( حومه پیرانشهر) بسیار صعب العبور بود و حرکت ماشین علیرغم وجود ارتفاعات و پرتگاه ها  باید خیلی سریع می بود تا از گرا ها و راکت ها در امان می ماند، این هم ترس را مضاعف کرده بود.داخل آمبولانس سه نفر مجروح بودیم یکی در صندلی جلو لندکروز نشسته بود و دو نفر درعقب آمبولانس بودیم من مجبور بودم دراز بکشم و پایم را بالا نگه دارم تا خونریزی شدید نشود.