زندگي نامه دانشجوي شهيد محمد قاسميان شيروان

 در يكى از روزهاى سال 1342 ديدگان پدر و مادرى مؤمن و شيفته اهل بيت، بر چهره نوزادى خوش الحان روشن گشت. آنها با توجه به علاقه‏اى كه به محمد و آل محمد «ص» داشتند او را محمد ناميدند. دوران دبستان و دبيرستان را با موفقيت تمام در شهرستان شيروان گذراند همه را دوست داشت، به طورى كه از آرزوهايش سعادتمندى افراد جامعه در دنيا و آخرت بود. او در عزاخانه حسين «ع» بزرگ شد و با واژه‏هاى زيباى كربلا، عاشورا، قبر شش گوشه، حسين (ع) و زينب آشنا شد.

 محمد در دوران كودكى هميشه سوال مى‏كرد، چرا راه كربلا بسته است؟ او همانند ذاكران اباعبداللّه براى حضرتش روضه مى‏خواند، عاشق حسين(ع) بود و برايش مرثيه سرايى مى‏نمود. او به اميد زيارت قبر حسين(ع) به ميدان رفت. اما خود مولا حسين به ديدارش آمد.

 شهيد محمد در دوران پيروزى انقلاب همانند ساير امت اسلامى دين خود را به انقلاب اسلامى ادا نمود و در اين راه از سوى ضد انقلاب و سلطنت طلبها مورد بى مهرى و هتك و اهانت قرار گرفت. او در فراز و نشيبهاى انقلاب پيرو حقيقى روحانيت مبارز، مخصوصاً امام خمينى بود و در اين راه خدمات و لطمات زيادى را به جان و دل پذيرفت.

 شهيد قاسميان در سال 1362 وارد دانشگاه شد و در دانشكده علوم مشهد به كسب علم و دانش مشغول شد. خوشحال بود كه طى دوران تحصيلى‏اش را همسايه امام هشتم (ع) است. محمد هرگز تشرف به حرم رضوى را ترك نمى‏كرد. او در آخرين خداحافظى‏اش  به زيارت امام هشتم (ع) رفت و در وصيتنامه‏هايش نوشته بود جسدم را كنار قبر امام ببريد و برايم زيارت نامه بخوانيد.

 محمد از سن شانزده سالگى در محورهاى كردستان، ايلام، باختران، اهواز و آبادان شاخص ترين مسؤوليتها را داشت. او سعى مى‏كرد از امكانات جنگى و دولتى استفاده نكند و حقوق و مزايايش را به حساب جنگ واريز مى‏نمود.

 عضو اطلاعات لشكر 5 نصر بود و در تاريخ21/10/1365 در «عمليات كربلاى 5» در محور شلمچه - بصره، به ياد زهراى مظلوم در خون خويش غلتيد و سرفراز به ديدار سالار شهيدان حسين (ع) و ياران باوفايش شتافت.