زندگي نامه دانشجوى شهيد هاشم شيشه چى
شهيد هاشم شيشهچى در سال 1345 در خانوادهاى متوسط و مذهبى متولد شد. از همان اوان كودكى در مسجد و مراكز مذهبى شروع به فعاليت كرد و در دوران طفوليت نشانههاى نبوغ عالى و استعدادهاى برتر انسانى در وى نمايان گرديد. شركت در جلسات مذهبى و مطالعه متون اسلامى در اخلاق و رفتار او تأثير بسزايى گذاشته بود و البته بيانگر اين نكته نيز بود كه وى تا چه حد به مكتبش علاقهمند است.
شهيد هاشم شيشهچى به سبب خصلتها و گرايشهاى معنوى، به شهيد بهشتى و استاد مطهرى تشبيه مىشد و به حق اين تشبيه حقيقتى ملموس بود.
با شروع انقلاب در راهپيماييهاى گوناگون شركت مىكرد و هميشه به امام خمينى عشق مىورزيد. فعاليتهاى درسى خود را پس از قبولى در رشته الهيات دانشگاه مشهد آغاز نمود؛ بيشتر از سه ماه به تحصيل نپرداخته بود كه عازم جبهه گرديد. رفتار و كردار او مثال زدنى بود و رگههايى از عشق و عرفان در آن جريان داشت در خاطرهاى از او نقل مىشود كه شهيد هاشم شيشهچى، هميشه در ماه رمضان شخص نابينايى را كه در كوچه آنها سكونت داشت به حرم مىبرد تا اينكه پس از شهادت او، فرد نابينا، در رمضان سراغ هاشم را از كسبه محله مىگيرد و مىگويد: «هميشه يك پسر جوان در ماه رمضان مرا به حرم مىبرد و اكنون خيلى وقت است كه او به من سرنزده». كاسب متوجه مىشود فرد مورد نظر او هاشم است. پس به شخص نابينا مىگويد كه آن شخص هاشم شيشهچى بوده كه اكنون شهيد شده است. شخص نابينا از شدت ناراحتى سرش را به ديوار مىكوبد و بسيار گريه مىكند و در نهايت تأسف و تأثر مىگويد: «اى كاش مىدانستيد كه چگونه پسرى بود».
