زندگي نامه شهيد سيد على افسريان محصل

شهيد سيد على افسريان محصل، در سال 1338 در شهر مشهد متولد شد. پس از گذراندن دوران كودكى وارد مدرسه رياضى شد و از همان طفوليت تا سن ده سالگى به همراه پدر در جلسات قرآن و دعاى ندبه شركت نمود. در دوران ابتدايى به علت مشكلات مالى مدتى ترك تحصيل كرد ولى پس از چند سال همزمان با كار، كلاس اول راهنمايى را در مدرسه شبانه گذراند. دوران نوجوانى او بدين ترتيب سپرى شد و شهيد افسريان پس از چندى به عنوان سرباز گارد وارد خدمت سربازى شد در همين ايام بود كه او با شنيدن دستور امام مبنى بر پيوستن ارتش به مردم از پادگان خود فرار كرد و به زادگاهش باز گشت.
پس از پيروزى انقلاب ابتدا در بيمارستان امام رضا(ع) مشغول به كار گرديد و پس از آن نيز به عنوان كارگر ساده وارد دانشكده فنى و مهندسى شد. با شروع جنگ چندين بار تصميم به حضور در جبهه گرفت كه هر بار به علتى موفق نشد، وى بالاخره در تابستان سال 64 و پس از آن به دفعات در مناطق عملياتى حضور يافت. او كه صاحب فرزند پسرى شده بود نام او را به ياد دوست شهيد خود «حجت» گذاشت. در تاريخ 5/9/1364 دل از دنيا و تعلقات آن شست و پس از فراگيرى يك دوره آموزش هاى تخصصى به تيپ ويژه شهدا راه يافت. تقاضاى خانواده او براى بازداشتن او از حضور مجدد در منطقه، كار ساز نبود و او هر بار در پاسخ مى‏گفت: «بايد بروم.»
 قبل از شهادت وى خواهرش در خواب مى‏بيند كه شهيد به خانه‏شان آمده و چاى مى‏خورد. مى‏پرسد: على جان تو كه چاى نمى‏خوردى. و او مى‏گويد: اين‏چاى نيست بلكه شربت شهادت‏است. وى درباره اداى تكليف و حضور در جبهه بارها اظهار مى‏داشت كه: «در رابطه با جنگ و دفاع ازاسلام مسأله همسر و فرزند نبايد مطرح باشد».
 او كه در طول حيات خود فردى متواضع و مهربان بود سرانجام در منطقه عملياتى سليمانيه بر اثر اصابت تركش شربت شهادت نوشيد.