زندگی نامه دانشجوی شهید محمد علی خیامی

ولاتحسین الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون

ای پیامبر اکرم هرگز گمان مبر آنهائیکه در راه خدا کشته شده اند مرده هستند، آنان زنده اند و در پیشگاه ملکوتی خالق یکتا (جل جلاله) روزی می خورند.

شهید بزرگوار محمدعلی خیامی از سال تحصیلی 61-60 در دبیرستان آیت الله کاشانی مشغول به تحصیل شد و از آنجائیکه بی تفاوتی در قبال فعالیتهای اسلامی و سیاسی را گناه می دانست به فکر ایجاد و تأسیس انجمن اسلامی در دبیرستان افتاد. لذا به همت او و دوستانش مقدمات این کار فراهم گردید و انجمن اسلامی شروع به کار کرد.

شهید خیامی که یکی از اعضای فعال شورای مرکزی انجمن اسلامی در دبیرستان بود، نسبت به برنامه درسی تحصیلی نیز توجه داشت و خوب درس می خواند. او عقیده داشت که علم و دانش به تنهایی سعادت آفرین نیست و انسان برای نیل به کمال باید مجهز به دو سلاح علم و تقوی باشد. از این رو همچنان که شهید خیامی از نظر درسی دانش آموزی ممتاز بود، تقوی و اخلاص او نیز برای مسئولین و دوستانش پند و اندرز بود.

شهید خیامی جوانی با تقوی و پرهیزکار بود و اخلاص بسیار عجیبی داشت. در انجام کارها هیچ گونه انگیزه غیر الهی نداشت. او فقط برای خدا کار می کرد و پر کار بود. همیشه خود را متهم به کم کاری می کرد و هیچ گونه چشم داشتی از هیچ کس نداشت. نسبت به فرائض بسیار مقید بود. نماز او معراج بود. دعای کمیل را بسیار دوست می داشت. از محرمات دوری می جست و بسیار متواضع و فروتن بود. او جوانی محجوب، کم سخن و مودب بود و جز صواب نمی گفت. دوستی و صداقت او درخور تحصین بود. دارای صفات حمیده و از بدی ها به دور بود. او جوانی مسئول و متعهد بود و دیگران را به پاسداری از نظام جمهوری اسلامی ترغیب و تشویق می نمود.

معتقد به ولایت فقیه و عاشق ولایت بود. بارها برای یاری رساندن به اسلام و قرآن، در جبهه های نبردِ نور علیه ظلمت حضور یافت. او در مدت 4 سال تحصیل یک بار به عنوان امدادگر، 2 بار به عنوان پزشک یار راهی جبهه ها شد که 19 ماه به طول انجامید.

او مدت 7 ماه به همراه گروه هجرت عازم کردستان شد. شهید خیامی حضور در جبهه ها و یاری رساندن به رزمندگان اسلام را یک تکلیف شرعی و واجب می دانست و قصور و کوتاهی در آن را تمرد از قرآن کریم و حضرت مهدی (عج) تلقی می کرد.

شهید خیامی پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان، 2 بار در جبهه ها حضور یافت. مسئله مرگ و زندگی او حل شده بود و شرکت در جبهه ها را احدی الحسنیین می دانست و شهادت فی سبیل الله را نوری عظیم و سعادتی بزرگ می خواند. شهید خیامی سرانجام برای ششمین بار در حالی که دانشجوی دانشکده علوم پزشکی بود، ندای امام را لبیک گفت و به یاری اسلام و قرآن شتافت. این بار او به آرزوی دیرینه اش که شهادت فی سبیل الله بود نائل آمد و در تاریخ 2/10/65 در شلمچه عملیات کربلای 5) به لقاء الله پیوست و دوستان را در فقدان خود دلتنگ و محزون ساخت.

دانشجوی شهید محمدعلی خیامی، مسلمانی خود ساخته و دارای روحیه آزاد و قلبی مطمئن و محکم بود. اهل عبادت و مسجد بود. شب های جمعه در دارالزهد حرم مطهر حضرت رضا (ع) در دعای کمیل و سخنرانی ها شرکت می کرد و بعد از آن تا صبح به نماز شب، دعا و راز و نیاز به درگاه خالق بی نیاز می پرداخت. برخی روزها نیز در تالار  مطالعه کتابخانه حضرت مشغول مطالعه بود. اوقات بی کاری را هیچ گاه به هدر نمی داد. کتب دینی و تواریخ و تفاسیر و کتاب های استاد شهید مرتضی مطهری رحمه ا... علیه را مطالعه کرده بعضی از مطالب مورد نظر خود را با مطالبی از تفسیر و کتب خلاصه کرده و نوشته است. همچنین کتب داروشناسی را مطالعه کرده، مطالب مربوط به بعضی از داروها را نوشته و جمع آوری کرده است که در دفترش موجود است. شاید می خواسته کتابی گردآوری کند.

دانشجوی شهید محمدعلی خیامی معتقد سرسخت به اسلام فقاهتی بوده و از نظر فکری برای پیشرفت انقلاب اسلامی چه در دبیرستان، چه در مساجد، چه در بسیج و چه در میان مردم و پایگاه ها، یک راهنما و خط دهنده بود. نوارهای سخنرانی به جای مانده از شهید حاکی از این مساله است و احتیاج به نوشتن نیست. وجود او حتی بدون انجام عملی، مانعی بزگ در برابر منحرفین و مفسدین به شمار می رفت. خادم مسجد سلمان فارسی، آقای محمد اسماعیل محمدی می گوید اکثر شب ها بدون اینکه بفهمد می آمد کلید مسجد را می گرفت و تا صبح در مسجد مشغول نماز شب و دعا و نیایش بود. دانشجوی شهید محمدعلی خیامی از نظر اخلاق معلم اخلاق بود. یار و حامی ستمدیدگان بود و مظلومین را تا حد توان کمک می کرد  و کج روان را امر به معروف و نهی از منکر می نمود. با منافقین و منحرفین با شجاعت و شهامت و سرسختانه مقابله می کرد و با دوستان حزب اللهی  و مومنین خیلی مهربان و متواضع بود. با این همه، از خود نمایی و ابراز وجود به کلی بیزار بود. با همرزمان و همسنگران بسیار دوست و مهربان بود.

فعالیت های اجتماعی و نظریات فکری و خصوصیات روحی این شهید را باید از همسنگران او و همکلاسان و همرزمانش و در نیشابور از همکاران او پرسید. با این حال خیلی مظلوم بود. حتی اگر درباره او ظلمی روا می داشت یا از نظر مادی حق خودش از بین می رفت اهمیت نمی داد و گذشت می کرد. اصلاً به مادیات اعتنائی نمی کرد. از اول انقلاب با انتشارات رسا در شهرستان قم رابطه داشت. کتاب و پوستر خریداری می کرد و به جوانان انقلابی اهدا می نمود. گاهاً پوسترهائیکه تهیه می کرد که در آن از مضرات سیگار و غیره نوشته و آنها را به دیوارها می چسباند و یا به سیگاری ها می داد تا بخوانند و آنها را نصیحت می کرد .

بار الها تمام شهدا را با شهدا صدر اسلام و شهدای کربلا محشور بفرما در آخر شعر در جایی نوشته هست خیامی دعاگو بر شما از از جان و دل.

پیکر مطهر دانشجوی شهید محمدعلی خیامی، در جوار ملکوتی حضرت امام رضا علیه السلام در زیر صحن آزادی (بهشت ثامن الائمه، بلوک 115) به خاک سپرده شده است.

شعر زیر سروده ایشان است که بر سنگ مزارش حک شده است:

در راه دوست کشته شدن افتخار ماست                                   شاهد بر این شهادت ما کردگار ماست

از بهر حفظ دین خدا، سنت رسول                                        بر خون خویش غرق شدن اعتبار ماست

                                                                                                             انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده علوم پزشکی سبزوار